Drogi Aleksandrze...

Synku nasz Kochany!

Czekamy tu na Ciebie już ponad 9 miesięcy. I im dłużej Cię z nami nie ma, tym bardziej doczekać się nie możemy, aż w końcu Cię zobaczymy. 

My - Mamusia z Tatusiem - już chcielibyśmy tulić Cię w ramionach, całować po rączkach, stópkach i buźce... chcielibyśmy Cię zobaczyć i móc zastanawiać się, po kim masz nosek, oczka, usteczka i włoski (bo czółko to na pewno po dziadku Marku ;))

Tatuś się też doczekać nie może aż zrobi Ci śliczne zdjęcia, zabierze na pierwszy spacerek i będzie Cię nosił na rękach - na razie tę ostatnią czynność trenuje na Stasiu.

Babcie też się doczekać nie mogą i nawet nie śpią po nocach, a później dzwonią zestresowane z pytaniem czy przypadkiem już nie wychodzisz z brzuszka - a jeszcze jak Mamusia odebrać nie może, bo np. jest na KTG, to już w ogóle Babcie zawału dostają. 

Ciocie i Wujkowie co chwilę pytają czy już jesteś z nami - bo chcieliby Cię zobaczyć. A wujkowie dodatkowo liczą na imprezę w weekend, którą Tatuś już im obiecał. 

Czekają na Ciebie Twój cudny turkusowy kącik i wózek, które póki co pilnują Staś i Marcysia, czekają kolorowe podusie i mnóstwo pięknych ubranek. I nowy łańcuszek do smoczka z Twoim imieniem też już jest.

Nie ociągaj się więc Malutki, po drugiej stronie brzuszka też będzie fajnie - zobaczysz! Wychodź szybciutko - obiecujemy, że od razu po wyjściu z brzucha przytulimy Cię i już zawsze będziemy razem! 

Twoi kochający Rodzice

Kasia i Marcin