Weekend bez mamy

Takie widoki mieliśmy w weekend :-)

Olek dzielnie zniósł pierwszy weekend bez mamy i taty. A my trochę poszaleliśmy (bo o odpoczynku nie było mowy ;))

W miniony weekend mieliśmy ślub znajomej w górach. W pierwszej opcji mieliśmy jechać razem z Olkiem, ale całe szczęście, że się na to nie zdecydowaliśmy! Do miejsca ślubu mieliśmy jakieś 220 km. Ślub (cywilny) był na szczycie góry w okolicy Nowego Sącza. Spory kawałek podjechaliśmy autem, a później 20 minut wchodziliśmy pod górę. Przyjęcie było 30 km od miejsca ślubu, a nocleg - 15 km od miejsca przyjęcia. Gdybyśmy wybrali się z małym, to ani pod górę byśmy nie podeszli, ani byśmy się nie pobawili na imprezie.

No ale na miejscu Olek ma dwie kochające babcie, które zajęły się wnukiem. Ściągnęłam i pomroziłam mleko, spakowałam Olka ciuszki, zabawki, pieluchy, butelki, wanienkę, wózek itd. i w sobotni ranek zawiozłam Olusia do mojej mamy. Tam go jeszcze nakarmiłam i z bólem serca zostawiłam. Przyznaję, że aż miałam łzy w oczach jak wychodziłam z domu!

Przez dwa dni Olkiem cały czas zajmowały się obie babcie - mama Marcina nawet spała u moich rodziców, chociaż w sumie było to zupełnie niepotrzebne, bo Olek w nocy obudził się tylko raz.

Ogólnie Olek wspaniale zniósł rozłąkę z rodzicami i przede wszystkim - cycusiem. Przy pierwszym karmieniu butelką trochę niechętnie jadł, ale później już było ok. Czasem tylko pobolał go brzuszek, ale babcie wiedzą, jak sobie z tym poradzić.

Przyjechaliśmy po niego w niedzielę koło 16.30. Całą drogę wyobrażałam sobie uśmiech mojego syna na widok mamusi i tatusia. Ojj jakże się zdziwiłam... Olek po tym, jak nas zobaczył i jak wzięłam go na ręce... rozpłakał się. I to dość porządnie. Co chwilę robił taką smutną minkę i płakał... mnie też się płakać chciało. Chciałam mu od razu dać cyca - ale denerwował się strasznie. Dopiero jak się uspokoił przykleił się do piersi i ciężko go było oderwać. I później już było ok, wieczorem zasnął bez problemu.

Nie wiem, skąd taka reakcja Olka - po weselu brata Olek przywitał mnie ogromnym uśmiechem, a teraz taki płacz.. być może jak nas zobaczył, to zrozumiał, że nas nie było? Zobaczymy, jak będą wyglądać kolejne rozłąki - o ile będą, bo póki co zarzekamy się że nigdy więcej go na tak długo nie zostawimy ;)